Αυτά είπε ένας γερούλης πρόσφατα σε ένα καφενείο. Και εννοούσε για την ξεφτίλα να πηγαίνουν οι νέοι των Μεγάρων και της Νέας Περάμου να παρακαλάνε έξω από τις πόρτες των αντιδημάρχων και του κάθε δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς η κρίση έχει πολλές αρνητικές συνέπειες. Και μία από αυτές είναι η παύση της σκέψης για δημιουργία στους νέους ανθρώπους. Η έλλειψη οράματος...Το όραμα άλλες γενιές δεν ήξεραν να το προφέρουν αλλά το ένιωθαν και πατούσαν πάνω σε αυτό για να δημιουργήσουν. Σήμερα το όραμα της μεγαρικής νεολαίας φτάνει μέχρι την πόρτα του δημάρχου, του αντιδημάρχου, του βουλευτή.
Αυτή είναι η κατάντια μας δυστυχώς. Μία κοινωνία που είναι σε πνευματικό γύψο με την νεολαία να επιζητά μια 8μηνη σύμβαση (ενίοτε και 2μηνη!!!) σε μία εργάσια είτε που δεν θα πατάει καθόλου και θα του χτυπάνε άλλοι την κάρτα, είτε που θα εκτελεί μηχανικά με αργό ρυθμό τα ελάχιστα καθήκοντά του. Βέβαια είναι και αυτοί που θέλουν την μονιμότητα για να μπορούν και πάλι να έχουν έναν σίγουρο μισθό.
Αν ο νέος δεν σκέφτεται πως θα δημιουργήσει, δεν φαντάζεται, δεν ονειρεύεται, δεν ρισκάρει, τότε δεν είναι νέος αλλά ένας πρόωρα γερασμένος - άχρηστος πολίτης. Αλλά έτσι μάς μάθανε. Να τα θέλουμε όλα στο πιάτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου